Sunday, March 1, 2009

MAAFKAN MAMAT MAK

keluarga ENCIK SUKIMAN A.K.A BAPAK AKU
yang tengah duduk belakang aku tuh ler MAK aku yang paling aku rindu

Entah kenapa aku rasa sedih, rindu nak balik rumah sangat-sangat sekarang. Malam tadi sebelum aku tidur aku bukak laptop belek-belek gamabr family. Aku tengok gambar MAK aku.Aku perasan rambut MAK dah mula beruban keputihan. Sungguh, aku tak penah sedarpun sbb aku dah lama tak jumpa MAK aku dan kalau balik pun aku jarang ada kat rumah. Bila aku tengok gambar-gambar MAK aku baru aku perasan yang MAK dah nampak berusia sekarang dgn garis2 halus dimukanya..Patutlah MAK slealu mengadu keletihan sekrang..


MAK, MAMAT masih ingat lagi masa MAMAT kecik2 dulu, masa kita duduk kat rumah lama kat Bengkel abah. MAK susah payah angkat air kat balakang rumah semata-mata nak dapat bekalan air bersih masa kampung kita belum ada air. MAK kuat. MAMAT masih ingat lagi MAK tunggu MAMAT kat luar tadika PASTI sepanjang pagi sebab MAMAT tak nak ditinggalkan. MAMAT tak penah peduli beban kerja MAK sebab tunggu MAMAT, betapa bosan MAK tunggu MAMAT sengsorang, betapa MAK mengantuk sebab bangun awal pagi tuh dan MAK kena siapkan makanan tengahari pas amik MAMAT dari tadika


MAMAT masih ingat lagi masa dah sekolah menengah campur ngan kawan2, MAMAT slalu anggap MAK berfikiran mundur sebab tak dapat fikir macam MAMAT. MAK slalu mengalah berdebat ngan MAMAT. Ahhh, bodohnya aku.. MAMAT lupa MAK, MAMAT lupa MAK slalu bersusah masak masakan kegemaran MAMAT setiap kali MAK lawat MAMAT kat asrama kat SEKOLAH TEKNIK PONTIAN ngan abah. MAMAT lupa pakaian MAK ala kadar je bila MAMAT selalu merungut nak pakai baju lawa-lawa dan berjenama sebab terikut ngan kengkawan MAMAT. Sampainya hati aku buat MAK camtu


MAK, MAMAT juga lupa, MAK besarkan MAMAT degan sabar dan penuh kasih sayang walaupun hidup kita dalam kesusahan dan kekurangan sejak kecik. Air muka MAK sudah menggambarkan kesusahan masa lalu. MAMAT lupa MAK, lupa betapa susahnya MAK nak masukkan benang dalam jarum malam degan lampu gasolin bila MAMAT mengadu seluar sekolah MAMAT koyak. MAK tak pernah merungutpun. Tapi MAMAT selalu je merungut bila MAK suruh pape bila MAMAT kepenatan balik sekolah,jahatnya MAMAT kat MAK.


EN SUKIMAN dan PUAN SAENAH

bersama-sama cucu-cucunya

MAK bila MAMAT dah masuk UNIVERSITI ni baru MAMAT sedar MAK, maafkan MAMAT, MAMAT anggap MAK berfikiran kampung dan tak reti pape dah berjaya besarkan kami adik beradik degan sempurna. Miskipun MAK tak berpelajaran tapi doa MAK untuk kami adik beradik setiap kali selepas solat dan kasih saying MAK melebihi segalanya. Tanpa MAK, MAMAT takkan sampai mana-mana pun


MAK, MAMAT suka sangat tengok MAK senyum. Setiap kali MAK senyum, hati MAMAT tenang dan sejuk sangat. Jauh lebih indah dari keindahan senyuman semua orang yang MAMAT kenal dalam dunia ni. MAK suka sangat bila kitorang adik beradik duduk kumpul mkn sesama.


MAK, MAMAT syg kat MAK, sayang sesangat. MAMAT tak nak MAK susah hati atau bersedih disebabkan MAMAT. MAMAT cuba taknak sakitkan hati MAK lagi selagi MAK masih hidup ni. Terima kasih MAK kerana besarkan MAMAT dengan baik. Terima kasih sebab layan MAMAT dengan baik walaupun MAMAT selalu buat MAK kecik ati, walaupun MAMAT tak pernah cakap yang MAMAT saying kat MAK tapi semoga MAK tahu yang MAMAT saying MAK lebih dari semua orang.


TERIMA KASIH MAK

MAMAT AKAN INGGAT PESAN MAK

SAYANG KAT MAK TAK TERHINGGA